Dofinansowanie do procedury in vitro 2023/2024

           wsparcie miejskie  Olsztyn    wsparcie wojewódzkie – województwo warmińsko-mazurskie

Uwaga Białystok – dofinansowanie in vitro!

x
Na czym polega laparoskopia?
kółko 02.11.20.

Laparoskopia ginekologiczna – na czym polega?

Laparoskopia to jeden z podstawowych zabiegów w ginekologii. Szczególne znaczenie ma w leczeniu niepłodności. Jest preferowana głównie ze względu na swoją niską inwazyjność i możliwość operowania z wykorzystaniem powiększającego układu optycznego. Kiedyś zabieg jedynie diagnostyczny, dzisiaj często stosowany jako alternatywa do tradycyjnych operacji. Laparoskopia minimalnie obciąża pacjentki, które dzięki niemu nie są zmuszone do poddania się otwartemu zabiegowi operacyjnemu. Laparoskopia odgrywa ogromną rolę w leczeniu endometriozy.

Jak wygląda zabieg laparoskopii?

Sam zabieg polega na wprowadzeniu do jamy brzusznej pacjentki specjalnej igły, pozwalającej na wprowadzenie do jamy brzusznej gazu – dwutlenku węgla o objętości od 1-5 litrów (zależnie od objętości brzucha pacjentki) i uzyskania ciśnienia 12-14 mmHG. Dzięki tej czynności powłoki brzuszne “odsuwają” się od jelit i innych narządów, pozwalając na bezpieczne wprowadzenie narzędzi chirurgicznych i mikrokamery.

Wnętrze jamy brzusznej widoczne jest w powiększeniu na ekranie monitora, co umożliwia precyzyjne manipulowanie narzędziami. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym. Pacjentka ułożona jest w tzw. pozycji Trendelenburga – czyli leży na plecach, pod kątem 20 stopni, z głową do dołu, co powoduje przesunięcie jelit w kierunku głowy i odsłonięcie narządów miednicy mniejszej.

Wskazania do zabiegu laparoskopii

Laparoskopia jest zabiegiem o charakterze diagnostycznym bądź – w razie potrzeby – również terapeutycznym. Dzięki temu, że lekarz ma wgląd do jamy brzusznej pacjentki, może on zbadać stan anatomiczny narządów wewnętrznych (stwierdzić np. obecność wad) lub pobrać wycinek tkanki do badań histopatologicznych – celowanej biopsji.

W razie potrzeby może też wykonać zabieg usunięcia zmian w obrębie jajników, jajowodów czy macicy, usunąć zrosty, torbiele i sprawdzić drożność jajowodów.

Wśród najczęstszych zabiegów diagnostycznych i operacyjnych wymienia się: 

  • diagnostykę niepłodności,
  • diagnostykę i leczenie ciąż pozamacicznych,
  • usuwanie wodniaków jajowodów,
  • diagnostykę i leczenie endometriozy,
  • usuwanie torbieli jajnika,
  • diagnostykę wad narządów rodnych,
  • usuwanie mięśniaków,
  • usunięcie macicy wraz z przydatkami,
  • diagnostykę i leczenie chorób nowotworowych,
  • leczenie nietrzymania moczu.

Zalety laparoskopii

Już ponad 200 lat temu podejmowano próby kliniczne przeprowadzenia zabiegu, który na początku miał służyć jedynie do celów diagnostycznych. Jednak w miarę rozwoju technologii lekarzom udało się wykorzystać go również do przeprowadzania operacji, np. usunięcia zrostów czy torbieli.

Główne zalety laparoskopii to:

  • niska inwazyjność,
  • duża precyzja zabiegu,
  • mniejsze dolegliwości bólowe po zabiegu,
  • szybszy powrót perystaltyki jelit,
  • brak blizn po zabiegu,
  • skrócony czas powrotu do pełnej sprawności,
  • lepsza tolerancja zabiegu przez pacjentów w porównaniu do laparotomii,
  • zredukowanie ryzyka wystąpienia powikłań i zakażeń.

Badania, które należy wykonać przed zabiegiem

Przed zaplanowanym zabiegiem laparoskopii lekarz zazwyczaj prosi o wykonanie poniższych badań: 

  • morfologii, 
  • grupy krwi, 
  • EKG,
  • stężenia elektrolitów we krwi,
  • poziomu glukozy we krwi,
  • RTG klatki piersiowej,
  • ocenę układu krzepnięcia,
  • ocenę biocenozy pochwy.

Niezbędna też może być wcześniejsza konsultacja anestezjologiczna, jako przygotowanie do znieczulenia ogólnego.

Przeciwwskazania do laparoskopii

Czynnikami zwiększającymi ryzyko podczas zabiegu laparoskopii są przede wszystkim otyłość, podeszły wiek oraz obecność bardzo dużej ilości zrostów – zazwyczaj będących pozostałością po poprzednich zabiegach. W takim przypadku wykonanie laparoskopii wymaga od lekarza znacznie większej ostrożności.

Z kolei czynnikami, które dyskwalifikują pacjentkę do odbycia zabiegu są:

  • niedrożność jelit,
  • zapalenie otrzewnej,
  • niewydolność krążeniowo-oddechowa,
  • zaburzenia krzepliwości krwi,
  • skaza krwotoczna,
  • wstrząs krwotoczny.

Rekonwalescencja po zabiegu

Po zabiegu laparoskopii – bez względu na to, czy był to zabieg operacyjny, czy tylko diagnostyka – najczęściej może opuścić klinikę już następnego dnia. Szacowany okres rekonwalescencji mieści się zazwyczaj w przedziale od 7 do 14 dni. Dzięki temu nie ma konieczności tak dużej ingerencji w ciało pacjentki, jak ma to miejsce podczas operacji, cały proces powrotu do normalnej aktywności przebiega znacznie szybciej.

Już w ciągu kilku dni kobieta jest w stanie powrócić do normalnej aktywności. Czasami może być odczuwany niewielki ból. Również dzięki temu, że zabieg jest mało inwazyjny, nie ma w zasadzie ryzyka wystąpienia blizn kosmetycznych.

Możliwe powikłania po zabiegu laparoskopii

Po zabiegu laparoskopii operacyjnej istnieje ryzyko powstania zrostów. Im większy był zakres operacji, tym ryzyko jest większe. Jest ono jednak znacznie niższe, niż w przypadku podobnego zabiegu, wykonanego z otwarciem jamy brzusznej. Zmniejszeniu tego ryzyka może przyczynić się szybki powrót do aktywności fizycznej takiej, jak np. chodzenie czy spacerowanie. Jak wspomniano wcześniej, dzięki

Niska inwazyjność zabiegu to niższe ryzyko powikłań. Jednak pośród tych, które mogą wystąpić wymienia się:

  • zakażenie pooperacyjne,
  • odma podskórna,
  • zator gazowy,
  • uszkodzenia naczyń krwionośnych i powstałe w związku z tym krwawienia,
  • przebicie żołądka i perforacja jelit,
  • uszkodzenie moczowodów i pęcherza moczowego.

Laparoskopia w leczeniu endometriozy oraz niepłodności

Endometrioza to choroba, która polega na występowaniu endometrium (błony śluzowej macicy) poza jamą macicy, tworzeniu ognisk chorobowych oraz zrostów i w poważniejszych przypadkach torbieli. Jedną z podstawowych metod diagnostyki tej choroby i leczenia jej jest właśnie laparoskopia.

Trzeba mieć świadomość, że rozpoznanie endometriozy, pomimo obecności charakterystycznych objawów oraz obrazu USG, może być potwierdzone jedynie w trakcie laparoskopii bądź laparotomii  

Laparoskopia – po pierwsze –pozwala zweryfikować charakter zmian w jamie brzusznej poprzez ich uwidocznienie oraz daje możliwość pobrania materiału do potwierdzenia rozpoznania poprzez badanie histopatologiczne.

Laparoskopowe leczenie endometriozy polega na:

  • usunięciu zrostów przywracając anatomię jajowodów,
  • wyłuszczeniu torbieli jajników czy też usuwaniu ognisk endometriozy z jelit otrzewnej pęcherza moczowego.

W przypadku stadiów endometriozy – minimalnego i umiarkowanego – metoda ta jest skuteczna w leczeniu niepłodności. Pozwala poprzez usunięcie ognisk zwiększyć szansę na zajście w ciążę.

Pamiętaj, że szybka diagnoza potrafi być kluczowa dla planowania leczenia oraz powstrzymania rozwoju chorób, takich jak endometrioza. Jeżeli odczuwasz jakiekolwiek niepokojące sygnały ze strony swojego ciała, skontaktuj się z ginekologiem.