In vitro
Gdy nie ma możliwości doprowadzenia do ciąży metodami naturalnymi, z pomocą przychodzi in vitro. Dowiedz się więcej o szansach na wymarzone macierzyństwo!
Umów wizytęZapłodnienie in vitro
In vitro to często używany skrót, oznaczający zapłodnienie pozaustrojowe (IVF). Ta procedura to jedna z metod leczenia niepłodności, w której połączenie komórki jajowej i plemnika odbywa się poza organizmem kobiety.
Dla kogo jest in vitro?
Jest to metoda dla osób, u których nie ma możliwości doprowadzenia do ciąży metodami naturalnymi, na przykład z powodu:
- zaawansowanej endometriozy,
- niedrożności jajowodów,
- złych parametrów nasienia,
- nieustalonej przyczyny niepłodności,
lub kiedy inne metody wspomaganego zajścia w ciążę nie przyniosły rezultatów.
Jak przebiega zapłodnienie in vitro?
Po pierwsze warto się przygotować do samej procedury. Zadbajcie nie tylko o dietę, czy witaminy, ale również o sferę emocjonalną — bliskość, zaufanie i wzajemne wsparcie. Przed Wami naprawdę trudny proces, którego celem jest równie wymagająca ciąża.
Oto co Was czeka w trakcie procedury in vitro, kiedy zostaniecie do niej zakwalifikowani.
Badanie nasienia
Do zapłodnienia konieczne jest połączenie komórki jajowej i plemnika. Obie komórki powinny być jak najlepszej jakości. Przed rozpoczęciem procedury bada się więc nasienie, aby poznać jego parametry, czyli upewnić się, że zawiera ono wystarczającą liczbę zdrowych, prawidłowo zbudowanych plemników.
Stymulacja hormonalna
Ponieważ procedura jest dość precyzyjna, a jej finał odbywa się poza organizmem, konieczne jest pozyskanie jednocześnie większej liczby komórek jajowych — na wszelki wypadek. Dlatego kobieta musi najpierw przyjąć serię zastrzyków hormonalnych, które sprawią, że w jajniku zamiast jednego, dojrzeje kilka a nawet kilkanaście pęcherzyków. Zastrzyki musi przyjmować codziennie (o tej samej porze), a co kilka dni zgłaszać się na badanie kontrolne (poziom hormonów, USG).
Punkcja jajnika
Kiedy pęcherzyki osiągną odpowiednią dojrzałość, jajnik nakłuwa się i pobiera z niego komórki jajowe (pick-up). Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu i pod kontrolą USG. Trwa zwykle nie dłużej niż pół godziny.
Pobranie nasienia
Po tym, jak pobrane zostaną komórki jajowe, partner proszony jest o oddanie nasienia.
Zapłodnienie i hodowla zarodków
Kilka godzin po pobraniu, komórki jajowe zapładniane są w warunkach laboratoryjnych. Zapłodnienie wykonywane jest najczęściej metodą ICSI, która polega na wprowadzeniu plemnika (za pomocą specjalnych mikronarzędzi) do komórki jajowej. Natomiast w określonych sytuacjach można zastosować tzw. zapłodnienie klasyczne (metoda zbliżona do zapłodnienia naturalnego). W tym przypadku umożliwia się plemnikom samodzielnie wnikanie do komórki jajowej.
W pierwszej dobie po zapłodnieniu obserwuje się obecność dwóch przedjądrzy (co stanowi oznakę prawidłowego zapłodnienia), a w następnych pierwsze podziały zarodkowe.
Transfer zarodka
Jeśli rozwój zarodka przebiega prawidłowo, wykonuje się transfer do macicy. Za pomocą specjalnego kateteru zarodek wprowadzany jest do jamy macicy. Zabieg odbywa się pod kontrolą USG. Zajmuje to kilkanaście minut i po zabiegu pacjentka może iść do domu. Ewentualne nadliczbowe zarodki są zamrażane.
Teraz przed parą prawdopodobnie najdłuższe 11 dni w życiu. To czas oczekiwania na test ciążowy. W tym okresie nie są wymagane jakieś wyjątkowe środki ostrożności – należy tylko unikać dużego wysiłku fizycznego oraz przyjmować przepisane leki.
Badanie beta hCG
Po 11 dniach od kobiety pobiera się krew i sprawdza w niej obecność hormonu ciążowego, czyli beta hCG. Jeśli wynik jest pozytywny, po ok. tygodniu wykonuje się badanie USG w celu potwierdzenia, że ciąża zagnieździła się prawidłowo. Jeśli wynik jest negatywny, zwykle – w niedługim czasie – przeprowadza się kolejny transfer, wykorzystując zamrożone zarodki.
Kiedy in vitro może się nie udać?
Ponieważ cały proces jest dość kosztowny, pacjenci często pytają, jakie mają szansę na powodzenie. Nikt nie jest w stanie dać gwarancji, ale do procedury kierowane są tylko te osoby, które w ocenie lekarza rokują dobrze. To czy uda się za pierwszym razem, czy za kolejnym zależy już od wielu czynników.
Są jednak okoliczności, które na pewno utrudniają zadanie. Należą do nich:
- palenie papierosów,
- nadwaga lub otyłość,
- nieprawidłowości w budowie macicy,
- trudności z pozyskaniem prawidłowych komórek rozrodczych od jednego lub obojga partnerów (złe parametry nasienia, zbyt mała rezerwa jajnikowa, przedwczesna menopauza)
W ostatnim przypadku pozostaje możliwość skorzystania z banku nasienia lub banku komórek jajowych, gdy problem dotyczy jednego z partnerów lub adopcji zarodków, gdy obojga.
Umów wizytę