Biorstwo zarodków

Biorstwo zarodków

Problem z płodnością dotyczy czasem jednego z partnerów, czasem obojga. Zwykle jednak możliwe są różne formy terapii. Jedną z nich jest zapłodnienie pozaustrojowe i przeniesienie zarodka do macicy. Aby to jednak było możliwe, potrzebna jest komórka jajowa matki i plemnik ojca.

Czasem jednak nie jest to możliwe, bo jeden z partnerów jest bezpłodny (czyli jest to trwałe i nieodwracalne). Wówczas ratunkiem staje skorzystanie z banku nasienia lub komórek jajowych. Gdy jednak problem dotyczy obojga partnerów (np. z powodu wad genetycznych) albo procedura in vitro własnymi komórkami nie przyniosła efektu, szansą na ciążę jest adopcja zarodka.

Skąd się biorą zarodki do adopcji?

W procedurze in vitro zwykle pobiera się i zapładnia kilka komórek, aby w razie niepowodzenia móc od razu skorzystać z kolejnego zarodka. Ta nadwyżka jest zamrażana. Wielu parom jednak udaje się zajść w ciążę, zanim ją wykorzystają. Wówczas mogą podjąć decyzję o przekazaniu zarodków do adopcji.

Kiedy zgłosi się para chętna przyjąć zarodek, jest on dopasowywany pod kątem grupy krwi. Również tak, aby w miarę możliwości dziecko było podobne do przyszłych rodziców. Porównuje się cechy fenotypowe dawców i biorców (kolor oczu, włosów, budowa ciała itp.).

Jak się przygotować do transferu zarodka?

W cyklu, poprzedzającym transfer, należy ustalić protokół przyjmowania leków oraz wykonać badanie USG potwierdzające gotowość do przyjęcia zarodka.

Następnie ustalana jest data transferu i ewentualne procedury dodatkowe zwiększające szansę na implantację zarodka (szczególnie jeśli wcześniejsze próby zakończyły się niepowodzeniem).

Po wszczepieniu ważne jest przestrzeganie zaleceń lekarza i przyjmowanie przepisanych leków. W ustalonym terminie należy wykonać test ciążowy (beta HCG).

Jeśli wynik będzie ujemny, procedurę można powtórzyć.